Microsoft blijft tegendraads met Spartan-browser

Microsoft heeft gisterenavond uitleg gegeven bij de keuzes die gemaakt zijn voor de rendering engine van de gloednieuwe browser met codenaam Spartan, die standaard bij Windows 10 wordt geleverd. Het bedrijf heeft er voor gekozen om ook in eigen beheer een andere rendering engine te ontwikkelen. De voor de hand liggende keuze om net als Google en Apple voor de open source WebKit renderingsoftware te kiezen, liet Microsoft links liggen.

Redactie AG ConnectMeer van deze auteur

Charles Morris, Program Manager Lead van Project Spartan zet in een blog de twee redenen uiteen voor die keuze:

Microsoft wil het ontstaan van een monocultuur op het web tegengaan. Het bedrijf zegt dat het web is gebouwd op het principe van verschillende onafhankelijke, maar wel compatibele implementaties van webstandaarden. Door te kiezen voor WebKit zou Microsoft daar geen recht aan doen.
De hoeveelheid werk die het ontwikkelen van Spartan vereiste, kon worden teruggedrongen door tegelijk een nieuwe rendering engine te bouwen.

Belangrijkste niet benadrukt

De nieuwe rendering engine is eigenlijk helemaal niet zo nieuw. De software is een afsplitsing van MSHTML.dll (ofwel Trident), maar is daarna wel rigoureus onder handen genomen. Zo zijn alle 'document modes' en andere aanpassingen bedoeld om sites ontwikkeld voor oudere IE-versies te kunnen tonen, er uit gesloopt. De belangrijkste reden voor het besluit om niet voor WebKit te kiezen - die Microsoft overigens niet zo benoemt - is dus het hergebruik van eerder werk. Door op de kale basis verder te ontwikkelen, was het mogelijk een belangrijk deel van de investeringen in subsystemen te behouden. Ook bood de aanpak de mogelijkheden toch legacy compatibiliteit in te bouwen voor zakelijke klanten.

Toch moet de nieuwe rendering engine wel veel ergernis wegnemen die het gevolg was van de inzet van Trident. Morris somt op waar de problemen die Internet Explorer zo'n slechte naam gaven, vandaan komen:

Long Tail vergeten: Bij de ontwikkeling werd het testen altijd gericht op de Top 9000 websites die samen 88 procent van het webverkeer genereerden. Toch blijken deze sites niet altijd representatief voor de opbouw van de minder bezochte sites , waardoor daar verhoudingsgewijs veel problemen zich voordeden. Met Project Spartan wil het team zich ook richten op die sites in de 'long tail' van het web
Legacy vs modern: Terwijl Microsoft zich in wilde zetten voor het gebruik van HTML5, moest tegelijk de compatibiliteit met oudere versies worden behouden, vooral ten behoeve van webapplicaties die als maatwerk voor klanten waren gebouwd. Dat leidde tot een reeks problemen zowel in de uitwisselbaarheid met browsers van andere leveranciers als met de compatibiliteit met oudere IE-versies.
Compatibility View lists: deze lijsten stelden de IE-browsers in staat sites met problemen te dwingen gebruik te maken van de geëmuleerde oudere versies van Internet Explorer. Dat leverde echter zeer veel testwerk en onderhoud op. Bovendien werkte het niet goed met veel sites die niet tot de top 9000 populairste websites behoren.
X-AU-Compatibiliteit: Sommige sites misbruikten de mogelijkheid de legacymodus van Internet Explorer te gebruiken en vertrouwden er op dat Microsoft de legacy-mogelijkheden ook wel in toekomstige versies van de browser zou blijven gebruiken. Ondertussen bouwden ze wel aan nieuwe versies van de site voor andere browsers.
Zwaartepunt bij standaarden. De strategie om nieuwe HTML5-eigenschappen te bouwen op basis van de webstandaarden moest uiteindelijk leiden naar een interoperabiliteit met andere browsers. De interpretatie van webstandaarden gaf echter vaak in de praktijk uitwisselingsproblemen tussen browsers. Daardoor moesten websitebouwers meer testen en vaker aan bugfixing doen wanneer het fout ging.